Πλήθος κρίσεων συνθέτουν τα γραφόμενα της ιστορίας του σήμερα. Οικονομική, χρηματοπιστωτική, δανεισμού, επισιτιστική και πλήθος άλλων κρίσεων έχουν γραφτεί και βιωθεί τα τελευταία χρόνια ως αποτέλεσμα της απληστίας του συστήματος. Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί για το αν και για την οικολογική-κλιματική κρίση πχ φταίει το σύστημα. Η δική μας απάντηση είναι πως σε έναν βαθμό(μεγάλο) φταίει, καθώς η απληστία του καπιταλισμού έχει ξετινάξει τον φυσικό και παράλληλα ενεργειακό πλούτο του πλανήτη, φέρνοντας τις κλιματικές μεταβολές. Κλιματικές μεταβολές οι οποίες έχουν πάρει τη μορφή τεράστιων καταστροφών τα τελευταία χρόνια, με πρόσφατα παραδείγματα την Αυστραλία και τη Βραζιλία.
Ο καπιταλισμός με τόσες κρίσεις που διέρχεται ταυτόχρονα, δεν πιστεύουμενα αντέξει και πολύ ακόμα. Δεν παίρνουμε το ρίσκο να κάνουε πρόβλεψη για το πότε θα έρθει η κατάρευση αλλά είναι πεποίθηση μας και μάλιστα ισχυρή. Γνωρίζουμε πως έχει φτιαχτεί και οικοδομηθεί έτσι ώστε να αντέχει σε πολλούς κλυδωνισμούς, αλλά η σημερινή κατάσταση μάλλον είναι πρωτόγνωρη. Το σύστημα για να συντηρείται και να μην ξεσπούν εξεγέρσεις με επαναστατική προοπτική, έδινε πάντα ένα κομματάκι από τα κέρδη για να κρύβει την ανισομερή κατανομή του πλούτου και να εμφανίζεται ως δίκαιο. Το θετικό για να αρχίσουν επιτέλους να γεννιούνται συνειδήσεις, είναι πως και αυτό το κομμάτι αρχίζει να δυσκολεύεται το σύστημα να το αποδώσει σ' εμάς του δούλους.
Στην Ελλάδα έχουν δωθεί 2 πακέτα στήριξης από 2 διαφορετικές κυβερνήσεις ύψους συνολικά 53 δισεκατομμυρίων ευρώ(28δις. επί Ν.Δ και 25δις. επί Πα. ΣΟΚ) στις ελληνικές τράπεζες. Την ίδια ώρα και με απώτερο σκοπό στο μέλλον, η εξουσία των “ληστών με τα πράσινα”(λέγε με πα σοκ) παίρνει πίσω δικαιώματα και παροχές των εργαζόμενων και των αδύναμων κοινωνικών ομάδων για τη “διάσωση της χώρας”. Ή μήπως όχι? Τα 53δις γιατί πήγαν στις τράπεζες? Δεν ήταν τρικ, των (μειοψηφικά εκλεγμένων)εξουσιαστών της ελλάδας. Υπάρχουν κάποιες εντολές που πρέπει να υπακούει η ελληνική κυβέρνηση.
Το σύστημα πρέπει να σωθεί πάση θυσία. Θυσία των εργαζόμενων και των ήδη αδύναμων και όχι των βιομηχάνων και των εφοπ-ληστών. Πολλές χώρες μαζί θέλουν να διασωθούν. Ε, όλες οι χώρες μαζί δεν αποτελούν μέρος του συστήματος? Ο καπιταλισμός είναι(ή δίνει) τα πάντα για τους λίγους και ψίχουλα για τους πολλούς. Τα περί διάσωσης του συστήματος είχαν ειπωθεί από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η κρίση -χρηματοπιστωτική για να είμαστε ακριβείς και να μην μπερδευόμαστε- διεθνώς, αλλά και όταν έφτασε στην Ελλάδα. Το μέλημά τους είναι να σωθεί το σύστημα και το έχουν διατυπώσει τόσο ξεδιάντροπα που μας προκαλεί απορία πως ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας ανέχεται αδιαμαρτύρητα να σωθεί το σύστημα σε βάρος του. Υπάρχουν όμως εξηγήσεις και μία από αυτές την έχει διατυπώσει η Ναόμι Κλάιν στο βιβλίο της “Το δόγμα του ΣΟΚ”. Το δόγμα του ΣΟΚ είναι είτε η επιβολή απο δικτακτορικά καθεστώτα είτε η εφαρμογή απο δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις του τρίπτυχου: «ιδιωτικοποιήσεις, κρατική απορρύθμιση/ελεύθερο εμπόριο και δραστικές περικοπες στις κρατικές δαπάνες». Προϋπόθεση για να εφαρμοστεί το δόγμα αυτό, είναι να υπάρξει μια κρίση που μπορεί να οφείλεται σε πολέμους, εμφύλιους πολέμους, είτε σε φυσικές καταστροφές είτε σε δυσεπίλητα οικονομικά προβλήματα, όπως ο υπερπληθωρισμός ή το υπέρογκο χρέος. Το δόγμα του Σοκ έχει υιοθετηθεί από την ελληνική κυβέρνηση και μάλιστα δείχνει πως έχει πολύ καλά αποτελέσματα.
Ο Σιλβέν Τιμσίτ επίσης εξηγεί στις “στρατηγικές χειραγώγησης και τον βαθύ ύπνο των χειραγωγημένων”(δες αναλυτικότερα ένα μικρό μέρος αυτών που εξηγεί στο λινκ: http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=243510 ) πως καταφέρνει η εξουσία να διατηρεί τους καταπιεσμένους σε σύγχυση και βαθύ ύπνο. Ανάμεσα στις δύο θεωρίες που παραθέτουμε υπάρχουν και αντιφάσεις. Υπάρχουν πλήθος θεωριών για να εξηγήσουν αυτό που βιώνουμε σήμερα, αλλά είμαστε σχεδόν σίγουροι πως και το κείμενο αυτό ξεκινήσατε να το διαβάζετε με το ζόρι, οπότε είναι στην δική σας ευχέρια να το ψάξετε λίγο περισσότερο εάν θέλετε να σταματήσουμε να βιώνουμε εμείς αλλά και αυτοί που θα έρθουν στο μέλλον αυτή την κόλαση.
Αναγνωρίζουμε πως στην ελλάδα ο καπιταλισμός έχει γερές ρίζες καθώς σε μια κοινωνία όπως η ελληνική, η υπερκατανάλωση έγινε σημαία και συνάμα ταυτότητα. Έχουμε όμως, πλέον μπει, σε μια περίοδο του συστήματος, η οποία θα είναι βαθιά και θα πάρει πάρα πολλά χρόνια για να διακοπεί(με μεγάλες πιθανότητες να μην διακοπεί) και να γυρίσουμε στην πρότερη κατάσταση της καταναλωτικής μανίας. Στην απίθανη πιθανότητα αυτό να γίνει, ο πλανήτης θα έχει ήδη φτάσει στην καταστροφή. Ευτυχώς όμως υπάρχει αντίσταση.
Διάσπαρτοι πυρήνες ανυποταξίας παγκοσμίως. Όταν λέμε πυρήνες, πέρα από τις μειοψηφίες που έχουν ανοιχτή, διαρκή αντιπαράθεση και σύγκρουση με τα κράτη και τις δομές τους, αναφερόμαστε και στους πυρήνες που έχουν αποκτήσει μαζικότητα και καθορίζονται απ’ τις καθημερινές συνθήκες που επικρατούν σε κάθε χώρα. Σε Καναδά, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Αλγερία, Τυνησία, Αλβανία, Αίγυπτο και πολλές ακόμα χώρες μεταλαμπαδεύεται η φλόγα της εξέγερσης. Η παγκόσμια οικονομική ελίτ έχει πάρει μέχρι και το μεδούλι του παγκόσμιου οικονομικού πλούτου. Η υπεραξία της εργασίας(θεμέλιος λίθος του καπιταλιστικού συστήματος) έχει απορροφηθεί πλήρως. Οι εργάτες παγκοσμίως αντιλαμβάνονται τη θέση στην οποία βρίσκονται πλέον και η πάλη των τάξεων -που ήταν δυσδιάκριτες για λίγα χρόνια- επανέρχεται και πάλι στο προσκήνιο.
Είτε ενστικτωδώς, είτε με κοινωνικές διεργασίες ετών, οι “φτωχοί”* ξεσπούν και απαιτούν αυτά που τους ανήκουν. Όχι ζητιανεύοντας όπως στο παρελθόν -με συνδικαλισμό και σκληρούς αγώνες για την παραχώρηση κάποιων βασικών δικαιωμάτων- αλλά ανυποχώρητα
και ξεπερνώντας τα αρχικά αιτήματα, θέλουν να ζήσουν ξανά με τους δικούς τους όρους. Είναι πραγματικότητα αυτό που λέμε, καθώς σε πολλές περιπτώσεις έχει ξεπεράσει τα έσχατα τους τελευταίους δύο μήνες και γι' αυτό έχει χυθεί τόσο αίμα.
Οι εξεγέρσεις σήμερα είναι πλέον εφιάλτης για πολλούς και η επανάσταση που εξελίσεται στην Τυνησία είναι το πιο δυνατό και τρανταχτό παράδειγμα. Μόλις ο Μπεν Αλί την “έκανε” με το ελικόπτερο οι εξουσιαστές-δυνάστες των αραβικών κρατών, έσπευσαν να ανακοινώσουν μέτρα ανακούφισης και χαλάρωσης για να μην υπάρξει ντόμινο εξεγέρσεων. Ωστόσο δεν θα μπορούσαμε(ευτυχώς) να πούμε πως τα κατάφεραν. Το θετικότατο πρώτο μήνυμα από την Τυνησία, που επιτέλους οι πολίτες τις ξέφυγαν από τη θρησκοληψία κι επαναστάτησαν για το αυτονόητο(ή μάλλον στη συνείδηση των πολλών θα είναι σε λίγο καιρό αυτονόητο): το δικαίωμα στη ΖΩΗ και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Οι Αλγερινοί ξανά σε θέση μάχης και τώρα βλέπουν κοντά τους και τους Αιγύπτιους. Οι Λιβανέζοι ξυπνούν και ετοιμάζονται για μάχη. Επιτέλους διαχέεται το πνεύμα της εξέγερσης και τρέχει στην Αλβανία. Οι πυρήνες έχουν πολλαπλασιαστεί και διάφοροι αναλυτές(από κοινωνικούς, μέχρι πολιτικούς και οικονομικούς) διαβλέπουν την ίδια εξέλιξη και στην ελλάδα.
Εμείς θα είμαστε και πάλι εκεί. Θα προσπαθήσουμε να μετατρέψουμε τους εφιάλτες αυτών που βλέπουν το σύστημα τούτο ως μονόδρομο για πάρτι τους, σε πραγματικότητα. Θα κάνουμε τα φράγκα να χάσουν την αξία τους καθώς δεν θα χρειάζονται πλέον. Θα είμαστε εκεί που η εξέγερση θα είναι ενάντια στο κράτος και κάθε εξουσία κι όχι ενάντια στους μετανάστες και τις αδύναμες ομάδες του κοινωνικού συνόλου. Θα είμαστε σε κάθε μέρος που θα εντείνεται ο κοινωνικός πόλεμος. Με λύσσα και μανία θα ελευθερώσουμε τα αδέρφια μας που βρίσκονται στη φυλακή. Θα είμαστε εκεί για να δημιουργήσουμε πράγματα από αυτό που κάποιοι σήμερα ονομάζουν Ουτοπία(ήδη έχουν γίνει βήματα προόδου πάνω στο θέμα αυτό). Και για όλους αυτούς που φοβούνται να ζήσουν ελεύθεροι θα είμαστε εκεί και πάλι, αλλά δεν θα περιμένουμε τη γνώμη τους και θα προχωρήσουμε γιατί δεν είμαστε ιδεολόγοι ούτε ουτοπιστές αλλά αποφασισμένοι και έτοιμοι για όλα. Για την Κοινωνική απελευθέρωση και την Αναρχία!
*Φτωχοί μέσα σε εισαγωγικά γιατί δεν βλέπουν όλοι με οικονομικά κριτήρια τη ζωή. Υπάρχουν και άλλα βασικότερα...
Υ.Γ Λόγω κάποιων προβλημάτων το έντυπο άργησε να εκδωθεί κι έτσι οι εξελίξεις μας πρόλαβαν και οι εξεγέρσεις έχουν περάσει κατά πολύ αυτό που φανταζόμασταν. Αλληλεγγύη σε όλους τους εξεγερμένους λαούς.
